Mimo smrodu wchodzę do pomieszczenia. Upewniam się, że nie ma tu nikogo innego prócz zwłok. Małymi krokami zbliżam się do zwłok. Myślę:" Kurwa! Co tu się stało". Po czym podnoszę pistolet leżący obok trupa. Zaczynam szukać innych rzeczy w szafkach, biurku i szufladach. Pomyślałem, że może znajdę jeszcze coś, co uratuje mi dupsko.

Pakuję pistolet do plecaka, gdyż z pustym magazynkiem do niczego mi się nie przyda. Wychodzę z pomieszczenia i kieruję się ostrożnie do wyjścia, by sprawdzić czy jest możliwa jakaś ucieczka z tego budynku. Poruszając się wzdłuż korytarza sprawdzam czy inne pomieszczenia też nie są dostępne. Ostrożnie podchodzę do każdych drzwi, nasłuchuję jakichkolwiek odgłosów dających oznaki życia.

Widzę schody w górę. I udaję się na wyższe piętro. Pomyślałem: może tam ktoś ocalał i będzie wstanie pomóc się wydostać z tej placówki. Wchodzę na piętro i widzę długi korytarz pełny drzwi. Zaczynam ostrożnie poruszać się po korytarzu. Przeczesuje piętro  w poszukiwaniu rzeczy lub żywych ludzi.

Odpowiadam:Witam jestem Dominico. Czy ktoś może mi powiedzieć co tu się stało do cholery?! Pełno tu zombi i trupów. Po ulicach grasują hordy trupów. Czy mógłbym wejść do środka? Czy jesteście wstanie mi pomóc?

Dziękuje za wpuszczenie mnie do środka.Nie potrzebuję wiele. Muszę się stąd wydostać. Wam też to radze. Niedługo skończy wam się żywność i co wtedy? Pomoc i tak nie nadejdzie. Musicie liczyć na siebie. Mógłbym wyprowadzić was w miarę bezpieczne miejsce. Chodź znaleźć bezpieczne miejsce dziś trudno. Musiałbym dostać jakąś mapę okolic i prowiantu oraz informację o waszej grupie. Ilu pańskich ludzi potrafi posługiwać się bronią lub walczyć? Mam już doświadczenie w takich sprawach. Podczas wojny w Iraku wielokrotnie ewakuowaliśmy ważne osoby z zagrożonych terenów. Mam też doświadczenie w prowadzeniu nielicznej grupy. Jednak rozumie Pan, że gdy tylko doprowadziłbym Pana i pańskich współpracowników nasze drogi by się rozeszły. Mam nadzieje, że Pan podejmie słuszną decyzje.

A więc dobrze. Nie chciałem Pana urazić. Czy jest stąd jakieś inne bezpieczne wyjście? I czy mogę liczyć na okazanie dobroci? Nie znam dobrze Atlanty, więc potrzebowałbym mapy miasta i okolic. Póki co mogę spróbować wam pomóc w jakiś sposób. I jedno małe pytanie, czy jeśli ktoś by chciał się stąd wydostać mógłby ruszyć ze mną?

Myślę:" W nocy za duże ryzyko żeby poruszać się po ulicach.  Nierozważnie byłoby ruszać." Odpowiadam burmistrzowi: Dziękuje z chęcią skorzystam ze schronienia. Wyruszę z samego rana. Muszę opracować jakiś plan. Nocą nierozważnie podróżować samemu. Odszedłem od burmistrza i zacząłem szukać jakiegoś miejsca do snu.